اعظم سعادتمند | شعر هیأت

شب دلتنگی زائرسرا

تبت پایین می‌آید سرفه‌هایت خوب خواهد شد
دوباره شهر من حال و هوایت خوب خواهد شد

قم

غزل

يا وَجيهَةً عِندَاللّه!

از بستر بیماری خود پا شدنی نیست
بی لطف شما، شهر مداوا شدنی نیست

حضرت معصومه علیهاالسلام

غزل

فرزند زمزم

ای خالق راز و نیاز عاشقانه
در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه

امام سجاد علیه‌السلام

غزل

دلتنگ

به قرآنی که داری در میان سینه‌ات سوگند
که هرگز از تو و از خاندانت دل نخواهم کند

امام علی علیه‌السلام

السلام علیک یا ساقی

غزل

گریه‌های یتیمانه

کسی به باغچه بعد از تو آب خواهد داد؟
به روزهای جهان، آفتاب خواهد داد؟

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

اندوه چهل سال

شبیه کوه پابرجایم و چون رود سیّالم
به سویت می‌دوم با کودکانی که به دنبالم

حضرت زینب علیهاالسلام

باران پس از برف

غزل

خطبۀ طوفانی

آرزوی کوه‌ها یک سجدۀ طولانی‌اش
آرزوی آسمان یک بوسه بر پیشانی‌اش

امام سجاد علیه‌السلام

باران پس از برف

غزل

آیه‌های یقین

اعماق آیه‌های یقین را شکافته
نور است و آسمان برین را شکافته

امام باقر علیه‌السلام

غزل

گوشۀ‌ ایوان

در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست

حضرت معصومه علیهاالسلام

در سایۀ بیت‌النور

غزل

زیر باران

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان
طفل کلاس اولی را از خیابان

امام عصر علیه‌السلام

باران پس از برف

غزل

کریمی، چون امام مجتبی

خسته‌ام از راه، می‌پرسم خدایا پس کجاست؟
شهر... آن شهری که می گویند:«سُرَّمَن رَءا»ست

امام حسن عسکری علیه‌السلام

باران پس از برف

غزل

تنهایی‌ات!

از شهر من تا شهر تو راهی دراز است
اما تو را می‌بیند آن چشمی که باز است

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

باران پس از برف

غزل

قحطی پروانه

با اینکه روزی داشتی کاشانه در این شهر
اینجا نیا،دیگر نداری خانه در این شهر

مسلم بن عقیل علیه‌السلام

غزل

لبخند صادقانه

بگو برای من ای شعر از زمانهٔ او
کدام بیت مرا می‌برد به خانهٔ او

امام صادق علیه‌السلام

غزل