محمدسعید میرزایی

محمدسعید میرزایی در ۲۴ آذر ۱۳۵۵ در کرمانشاه دیده به جهان گشود. او دارای مدرک دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی مشهد است. میرزایی از دهۀ هفتاد فعالیت ادبی خود را آغاز کرد و اکنون در تهران سکونت دارد. میرزایی در حال حاضر، دارای مدرک دکتری است. از افتخارات وی می‌توان به برگزیده شدن در جشنوارۀ خوارزمی، دارندۀ سرو بلورین جشنوارۀ بین‌المللی فجر اشاره کرد. از آثار او می‌توان از «عهد عقیق»، «الواح صلح» و «در شعاع اسم اعظم» نام برد.

محمدسعید میرزایی

ای ماه، ای چراغ فروزان راه من ای آشنای زمزمه و اشک و آه من

افسوس که این فرصت کوتاه گذشت عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت

ماه، ماه روزه است روز، روز ضربت است

چه حرف‌های زلالی که رودهای روانند چه نورها، چه سخن‌ها که با تو در جریانند

تو با حقّی و حق با توست؛ حق پشت و پناه تو بدی‎ها دور بادا از وجود خیرخواه تو

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد

دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی افتاده نخ چادر او دست نسیمی

ای حرمت قبلۀ حاجات ما یاد تو تسبیح و مناجات ما

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟ یا کیست آن‌که شُکر یکی از هزار کرد؟...

ای ماه، ای چراغ فروزان راه من
ای آشنای زمزمه و اشک و آه من

افسوس که این فرصت کوتاه گذشت
عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت

ماه، ماه روزه است
روز، روز ضربت است

چه حرف‌های زلالی که رودهای روانند
چه نورها، چه سخن‌ها که با تو در جریانند

تو با حقّی و حق با توست؛ حق پشت و پناه تو
بدی‎ها دور بادا از وجود خیرخواه تو

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد

دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی
افتاده نخ چادر او دست نسیمی

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم
أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
یا کیست آن‌که شُکر یکی از هزار کرد؟...