براى رشد اخلاق در جامعه، براى گسترش خلقيات خوب، براى اعتلاى روحيۀ همدلى و برادرى و صفا و اخوتى كه در جامعۀ دينى مطلوب است، احتياج داريم به نصيحت. اين‌ها را از كى ياد بگيريم؟ پايه‌هاى اخلاق در كلمات و رفتار ائمه(علیهم‌السلام) است.
ما اخلاق را در جامعه رشد بدهيم؛ مردم را به خيرخواهى، به اميد، به تعاون، به اخوت، به صبر، به حلم، به شكر، به احسان، به ايثار، به گذشت دعوت كنيم. از اخلاق بد، از تنگ‌نظرى، از نااميدى، از بدبينى، از بدخواهى براى اين و آن، از حسد، از بخل و بقيۀ سيئات اخلاقى، مردم را پرهيز بدهيم. اين كار با زبان شعر خيلى بهتر است و بهتر ادا مى‌شود تا زبان نثر و زبان نصيحت‌آميز.
(بیانات رهبر معظم انقلاب ۱۳۹۰/۳/۳)
اختصاص بخشی از زمان جلسه به پند و اندرز، امر جدیدی نیست، بلکه سنت حسنه‌ای است که متأسفانه در سال‌های اخیر مورد بی‌مهری و غفلت قرار گرفته است. شعر اخلاقی که از آن با نام «شعر تعلیمی» نیز یاد می‌شود، دارای پیشینه‌ای بسیار مفصل در ادبیات فارسی است و شاعران بزرگی به بیان معارف و حکمت‌ها در قالب شعر پرداخته‌اند.
کتاب پیش‌رو نیز گزیده‌ای از آثار ارسال شده به نخستین کنگره فصلی شعر کوتاه است، که با موضوع شعر اخلاقی و با محوریت دعای مکارم الاخلاق امام سجاد(علیه‌السلام) و توصیه‌های اخلاقی امام صادق(علیه‌السلام) به عبدالله بن جندب برگزار شد.
آثار این کتاب در قالب‌های رباعی و دوبیتی هستند که در عین کوتاه بودن از تاثیرگذاری ویژه‌ای برخوردارند. از این رو حتی اگر در جلسات فرصت زیادی هم نباشد، می‌توان حداقل با خواندن یکی دو رباعی یا دوبیتی غبار فراموشی را از چهره این‌گونه اشعار در محافل برگرفت.
خرید کتاب