فزت و ربّ الکربلا

باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...

می‌خواست در سینه غمش پنهان بماند
نگذاشت اما گریه‌های بی‌امانش

دارد نفس‌های خودش را می‌شمارد
با هر قدم پشت سرِ آرام جانش

او می‌رود دامن‌کشان آرام آرام
مولای ما می‌ماند و داغ جوانش

چندین ستاره منتظر تا بازگردد
تا باز هم باشند محو کهکشانش

روی لب شمشیر او بانگ تفرّوا
از جنس صفین است شور نهروانش

آیا شنیدید إبن ملجم‌های کوفه!
فزت و ربّ الکربلا را از زبانش؟

پاشید از هم چون اناری دانه دانه
در لحظهٔ سرخ غروب بی‌کرانش

تأثیر آن دیدار آخر خوب پیداست
از عطر سیبی که می‌آید از دهانش

عمرش شبیه یک نماز صبح کوتاه
آمد سلام آخرش روی لبانش

پایان ابیات من و وقت نماز است
فرصت نشد دیگر بگویم از اذانش

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

رضا خورشیدی‌فرد

حضرت علی اکبر علیه‌السلام

مرثیه

غزل

مرثیه با شکوه, پای بوس آفتاب دفتر هفتم

مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع

فزت و ربّ الکربلا

حقوق بی‌بشر

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

اوصاف تو از ابتدا تا انتها نور
آیینه‌ای، آیینه‌ای سر تا به پا نور

سیدمحمدجواد شرافت

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

محمدعلی مجاهدی

حاصل عمرِ ز خود بی‌خبران آه بُوَد
هرکه از خویشتن آگاه شد، آگاه بود

صائب تبریزی

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید

سیدرضا مؤید

خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یک‌دم مو نگشتُم شاد از این دل

بابا طاهر همدانی

فزت و ربّ الکربلا

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

اوصاف تو از ابتدا تا انتها نور آیینه‌ای، آیینه‌ای سر تا به پا نور

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

حاصل عمرِ ز خود بی‌خبران آه بُوَد هرکه از خویشتن آگاه شد، آگاه بود

ای حرمت قبلۀ حاجات ما یاد تو تسبیح و مناجات ما

تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید کالای مرا هیچ خریدار نیاید

خدایا! داد از این دل، داد از این دل که یک‌دم مو نگشتُم شاد از این دل

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

اوصاف تو از ابتدا تا انتها نور
آیینه‌ای، آیینه‌ای سر تا به پا نور

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

حاصل عمرِ ز خود بی‌خبران آه بُوَد
هرکه از خویشتن آگاه شد، آگاه بود

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید

خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یک‌دم مو نگشتُم شاد از این دل