مرثیه | شعر هیأت

مگر اندوه شب‌های علی را چاه می‌فهمد؟
کجا درد دل آیینه‌ها را آه می‌فهمد؟

علی‌اصغر شیری

غزل‌مثنوی

لهیب ذوالفقارت بر تن گردن‌کشان مانده‌ست
طنین خطبه‌هایت در گلوگاه زمان مانده‌ست

حسین عباس‌پور

غزل

خدایا لطف خود را شاملم کن
غمی جان‌سوز، مهمان دلم کن

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت، جلد دوم

مثنوی

درون سینۀ من سرزمینی رو به ویرانی‌ست
دلی دارم که «فِی قَعرِ السُّجُون» عمری‌ست زندانی‌ست

محمد میرزایی‌بازرگانی

غزل

ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم

سیدرضا مؤید

غریب‌ترین آشنا

ترجیع‌بند

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش
سخاوت لقمه‌ای از سادگی سفرۀ نانش..

جعفر عباسی

غزل

رجز نیاز ندارد اگر نگاه کنید
در این معارفه انصاف را گواه کنید

سعید مبشر

غزل

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

سیدحمیدرضا برقعی

غزل

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

زهرا جودکی

غزل

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

غزل

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

حسن صنوبری

چارپاره

می‌رفت که با آب حیات آمده باشد
می‌خواست به احیای فرات آمده باشد

حسن بیاتانی

از دوشنبه تا جمعه

غزل