مرثیه | شعر هیأت

وقتی در خانۀ علی می‌لرزد
دنیا به بهانۀ علی می‌لرزد

مهدی مردانی

مرگ قلابی ماهی‌ها

رباعی

ای «در» تو عجب معرفت آموخته‌ای
یک‌سینه سخن داری و لب دوخته‌ای

محمدجواد غفورزاده

یاس یاسین

رباعی

در حریم خانه ماندی اعتکاف این است این
سوی مسجد شعله‌ور رفتی، مصاف این است این

سیدمحمدجواد شرافت

غزل

از آغاز محرم تا به پایان صفر باران
نشسته بر نگاه اشک‌ریز ما عزاداران

نغمه مستشارنظامی

غزل

فاطمه مادر حسین و حسن
گله کرد از وصال شیرازی

جواد محمدزمانی

چارپاره

با من بیا هرچند صبرش را نداری
یک جا مرا در راه تنها می‌گذاری

انسیه‌سادات هاشمی

غزل

تویی امیر جمل، وارث رشادت حیدر
لوای صبر و جهادی به روی دوش پیمبر

سعید تاج‌محمدی

غزل

پشت سر مسافر ما گریه می‌کند
شهری که بر رسول خدا گریه می‌کند

راضیه جبه‌داری

غزل

غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب

احد ده‌بزرگی

امام حسن(ع) در شعر فارسی

دوبیتی

چهل شب است که پای غم تو سوخته‌ایم
به اشک خویش و نگاه تو چشم دوخته‌ایم

محمدمهدی سیار

مثنوی

در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود

سیدعلی نقیب

تشرف

رباعی

غم داغ تو را با هیچ‌کس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه می‌خوانم ولی از سر نخواهم گفت

سیدمحمدجواد میرصفی

در حسرت بهار

غزل