مرثیه | شعر هیأت

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

غزل‌پیوسته

زهرای حزین، ز گرد راه آمده بود
جبریل، غریق اشک و آه آمده بود

محمدرضا سهرابی‌نژاد

رباعی

شادی هر دو جهان بی‌تو مرا جز غم نیست
جنت بی‌تو عذابش ز جهنم کم نیست

غلامرضا سازگار

غزل

رسید صاعقه و شیشۀ گلاب شکست
شب از در آمد و پهلوی آفتاب شکست

فائزه زرافشان

غزل

من که شور عاشقی در سینه و سر داشتم
صد هزار آیینۀ غم، در برابر داشتم

محمدجواد غفورزاده

چلچراغ هدایت (جلد۲)

غزل

سامرا از غم تو جامه‌دران است هنوز
چشم «نرگس» به جمالت نگران است هنوز

قاسم صرافان

مثنوی

امشب که نرگس‌ها اسیر دست پاییزند
کوکب به کوکب در عزایت اشک می‌ریزند

اعظم سعادتمند

غزل

ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

سیدرضا مؤید

دیوان مؤید (جلد۲)

غزل

شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه

محمدرضا وحیدزاده

پیشواز

غزل

پس رهسپار جادۀ بیت‎الحرام شد
شصت‎وسه سال فرصت دنیا تمام شد

حسن صنوبری

غزل

فلک امشب نشان داده‌ست روی دیگر خود را
که پس می‌گیرد از خلق جهان، پیغمبر خود را

محمدحسین ملکیان

تفسیر آه

غزل

مدینه ماه تو آمادۀ سفر شده است
نشان کوچ، در آیینه جلوه‌گر شده است

محمدجواد غفورزاده

غروب منظومۀ عشق

غزل