از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
چو بر گاه عزّت نشستی امیرا
رأیت نعیماً و مُلکاً کبیرا
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت