مدینه! بی تو شب من سحر نمی‌گردد
شب فراق، از این تیره‌تر نمی‌گردد
دلا بکوش که با عشق آشنات کنند
چو عاشقان به غم دوست مبتلات کنند
سلام! آمده‌ام تا به من، امان بدهید
دلی به روشنی رنگ آسمان بدهید
بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن
که توبه بشکن، این‌بار هم به گردن من
بهار آمد و بر روی گل تبسم كرد
شكوه وا شدن غنچه را تجسم كرد
