ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
