فروغی بسطامی

میرزا عباس بسطامی متخلص به «فروغی بسطامی» سال ۱۲۱۳ ه.ق در مسیر عتبات عالیات چشم به جهان گشود. نوجوانی‌اش را در بسطام گذراند و سپس به کرمان رفت و نزد حسنعلی میرزا شجاع‌السلطنه خدمت کرد. او که در ابتدا «مسکین» تخلص می‌کرد، بنا به درخواست شجاع‌السلطنه تخلص خود را به نام فرزند او فروغ‌الدوله، به «فروغی» تغییر داد. فروغی با قاآنی هم‌عصر بوده و با او معاشرت داشته است. او سرانجام در روز ۲۵ محرم ۱۲۷۴ ه.ق در گرگان وفات یافت. از وی دیوانی مشتمل بر حدود پنج هزار بیت در دسترس است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

فروغی بسطامی

فروغی بسطامی

خون‌بها

به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو
شهید عشق تو را نیست خون‌بها جز تو

شعر کاربردی

غزل

خورشید کعبه

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

شعر انتظار

خوشه‌های طلایی

غزل

طواف

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

مهدی جهاندار

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

میلاد عرفان‌پور

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

رضا خورشیدی‌فرد

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

میلاد عرفان‌پور

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

مهدی جهاندار

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

میثم داودی

چشمه چشمه تشنگی، زائران! بیاورید
نام آبِ آب را بر زبان بیاورید

قربان ولیئی

ابری‌ست کوچه کوچه، دل من... خدا کند،
نم‌نم، غزل ببارد و توفان به پا کند

حسن بیاتانی

ای یار ناگزیر که دل در هوای توست
جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست

سعدی شیرازی

هوا بهاری شوقت، هوا بهاری توست
خروش چلچله لبریز بی‌قراری توست

جواد محمدزمانی

به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود

سیدحسن حسینی

جهان را می‌شناسد، لحظۀ غمگین و شادش را
از این رو سخت در آغوش می‌گیرد جوادش را

محمدحسین ملکیان

فروغی بسطامی

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

چشمه چشمه تشنگی، زائران! بیاورید نام آبِ آب را بر زبان بیاورید

ابری‌ست کوچه کوچه، دل من... خدا کند، نم‌نم، غزل ببارد و توفان به پا کند

ای یار ناگزیر که دل در هوای توست جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست

هوا بهاری شوقت، هوا بهاری توست خروش چلچله لبریز بی‌قراری توست

به گونۀ ماه نامت زبانزد آسمان‌ها بود

جهان را می‌شناسد، لحظۀ غمگین و شادش را از این رو سخت در آغوش می‌گیرد جوادش را

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

چشمه چشمه تشنگی، زائران! بیاورید
نام آبِ آب را بر زبان بیاورید

ابری‌ست کوچه کوچه، دل من... خدا کند،
نم‌نم، غزل ببارد و توفان به پا کند

ای یار ناگزیر که دل در هوای توست
جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست

هوا بهاری شوقت، هوا بهاری توست
خروش چلچله لبریز بی‌قراری توست

به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود

جهان را می‌شناسد، لحظۀ غمگین و شادش را
از این رو سخت در آغوش می‌گیرد جوادش را