محیط قمی

میرزا محمد قمی متخلص به «محیط» سال ۱۲۵۰ ه.ق در قم متولد شد. وی تحصیلات خود را در رشتۀ علوم عقلی و نقلی در قم و اصفهان به پایان رساند و سپس به تهران آمد. او نیز مانند پدرش به‌عنوان آموزگار خانواده معیرالممالک یکی از وزرای حکومت قاجار، به تربیت فرزندان این خاندان می‌پرداخت و از الطاف ایشان بهره می‌برد. محیط به امر صدرِ اعظم مظفرالدین شاه، سجع مُهری برای پادشاه سرود که مورد پسند او قرار گرفت؛ وی بابت این شعر صلۀ قابل توجهی دریافت کرد و به «شمس‌الفصحاء» ملقب گردید. بسیاری از اشعار او در ستایش معصومین(علیهم‌السلام) است. وی سرانجام در ماه صفر ۱۳۱۷ ه.ق وفات یافت و در مزار شیخان قم به خاک سپرده شد. از او دیوان شعری به یادگار مانده است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

محیط قمی

دیوان محیط قمی

محیط قمی

صفای صبح‌دم

کجاست زنده‌دلی، کاملی، مسیح‌دمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی

شعر تعلیمی

دیوان محیط قمی

غزل

فداها ابوها

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست
هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

سیدمحمدجواد شرافت

چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن

محمدمهدی سیار

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

مهدی جهاندار

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

میلاد عرفان‌پور

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

رضا خورشیدی‌فرد

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

میلاد عرفان‌پور

بهار پنجرۀ رؤیت خداوند است
بهار فصل صمیمیت خداوند است

سعید بیابانکی

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

ابوسعید ابوالخیر

مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد
خدا که در حرم امن خویش راهت داد

مرتضی امیری‌اسفندقه

آتش داغی به جان مؤمنین افتاده است
گوییا از اسب، کوهی بر زمین افتاده است

سعید بیابانکی

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

سیدحمیدرضا برقعی

نگاه می‌کنم از آینه خیابان را
و ناگزیری باران و راهبندان را

حسن بیاتانی

محیط قمی

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

چه سخت است داغ علمدار دیدن غم یار، در اوج پیکار دیدن

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

بهار پنجرۀ رؤیت خداوند است بهار فصل صمیمیت خداوند است

ای آنکه دوای دردمندان دانی راز دل زار مستمندان دانی

مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد خدا که در حرم امن خویش راهت داد

آتش داغی به جان مؤمنین افتاده است گوییا از اسب، کوهی بر زمین افتاده است

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

نگاه می‌کنم از آینه خیابان را و ناگزیری باران و راهبندان را

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست
هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

چه سخت است داغ علمدار دیدن
غم یار، در اوج پیکار دیدن

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

بهار پنجرۀ رؤیت خداوند است
بهار فصل صمیمیت خداوند است

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

مگر یتیم نبودی خدا پناهت داد
خدا که در حرم امن خویش راهت داد

آتش داغی به جان مؤمنین افتاده است
گوییا از اسب، کوهی بر زمین افتاده است

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

نگاه می‌کنم از آینه خیابان را
و ناگزیری باران و راهبندان را