روزه‌هایم اگرچه معیوب است
رمضان است و حال من خوب است
رمضان است و من زلالم باز
صاحب روزی حلالم باز
می‌زند موج بی‌کران در من
پهنه در پهنه آسمان در من
چشم‌هایم ندیدنی را دید
رمضان است و من پر از خورشید
الفتی پاک با سحر دارم
تشنهٔ لحظه‌های افطارم
رمضان است و گفتنم هوس است
«راز از تو شنفتنم هوس است»
از تو ای با من آشنا! از تو
از تو ای مهربان خدا! از تو
ای خدایی که جود آوردی
از عدم در وجود آوردی
ای خدایی که هستی‌ام دادی
حرمت حق‌پرستی‌ام دادی
ای سؤالِ مرا همیشه جواب
ای سبب! ای مسبِّب! ای اسباب!
پیش پایم همیشه روشن باش
با توام من، تو نیز با من باش
در نگاهم، گناه می‌جوشد
تو نپوشی کسی نمی‌پوشد
با من ای مهربان، مدارا کن
گره از کار بسته‌ام وا کن...
رمضان است و ماه نیمهٔ بدر
شب تقسیم زندگی، شب قدر
شب قدر است و من همان تنها
دورم از هی‌هی و هیاهوها
نیست قرآن برابرم امشب
دست مولاست بر سرم امشب
ای خدای بزرگ بنده‌نواز
خالق لحظه‌های راز و نیاز
می‌چکد شور تو در آوایم
می‌زنی موج در دعاهایم
شب قدر است و می‌کنی تقسیم
برسان سهم دوستان یتیم
سهم من چیست؟ بندگی کردن
پاک و پاکیزه زندگی کردن
بار من ای یگانه سنگین است
سبُکم کن که سهمِ من این است
شب اِحیا تو با منی، آری
من بخوابم اگر، تو بیداری
لطف داری به دست کوتاهم
می‌دهی آنچه را که می‌خواهم
ای خدا ای خدای پنهان، فاش
هم در اینجا تو را ببینم کاش
تا بمیرم زلال و دل‌بیدار
مرگ من را به دست من بسپار
بسپارش به من به آگاهی
تا بمیرم چنان که می‌خواهی
بعد یک عمر خون دل خوردن
مطّلع کن مرا شب مردن
ای خدا، ای خدای نومیدان
زندهٔ تا همیشه جاویدان
ای سزاوار گریه و خنده
مهربانِ هماره بخشنده
پاکبازم اگرچه گم‌راهم
از تو غیر از تو را نمی‌خواهم
بار تشویش از دلم بردار
وَ قِنا ربّنا عذاب النّار
شب قدر است و من چنین بی‌تاب
اِفتَتِح یا مفتّح الابواب...