علی گلی حسین‌آبادی | شعر هیأت

یَومَ تَبیَضُّ وُجوه

من به غم‌های تو محتاج‌تر از لبخندم
من به این ناله به این اشک، ارادتمندم

امام حسین علیه‌السلام

غزل

ستاره‌ها

چندین ستاره در حرم آن شب شهید شد
شب آن‌چنان گریست که چشمش سفید شد

شهدای ترور

غزل

مهمان‌نواز

آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز
تا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

غزل

شعلۀ باران

می‌نویسند جهان چهرۀ شادابی داشت
هر زمان محضر او قصد شرفیابی داشت

امام سجاد علیه‌السلام

غزل

لا یبایع مثله

با زخم‌های تازه گل انداخت پیکرش
تسلیم شد قضا و قدر در برابرش

عاشورا

غزل

یَهدی مَن یَشاء

مشعلی در دست آمد راه را پیدا کند
قطره می‌آمد که خود را بخشی از دریا کند

حر ریاحی علیه‌السلام

غزل

یا امان الخائفین

سیر من سیر الی‌الله است تا مقصد تویی
کیستم؟ دست نیازم، لطف بیش از حد تویی

امام رضا علیه‌السلام

غزل

بهار چیست؟

چه ابرها که خسیس‌اند و دشت خشکیده‌ست
و قرن‌هاست گلی در زمین نروییده‌ست

امام عصر علیه‌السلام

غزل

آغوش خدا

چشم وا کردی و آغوش خدا جای تو شد
کعبه لبخند به لب، محو تماشای تو شد

امام علی علیه‌السلام

غزل

آیینۀ حق

لب باز کردی تا بگویی اَوّلینی
آری نخستین پیرو حبل‌المتینی

امام علی علیه‌السلام

غزل