بیابان بود و صحرا بود آنجایی که من بودم
هزاران خیمه بر پا بود آنجایی که من بودم
اینجا حرم خداست، سبحانالله
در تربت او شفاست، سبحانالله
بر عمرِ گذشته کن نگاهی گاهی
از سینۀ خود برآر آهی گاهی
آن مقتدا كه هستی دارد قوام از او
خورشید و ماه نور گرفتند وام از او
