سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
بیا که عزم به رفتن کنیم اگر مَردیم
بیا دوباره به شبهای کوفه برگردیم
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
شراره میکشدم آتش از قلم در دست
بگو چگونه توان برد سوی دفتر دست؟
