سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علی‌اصغر
ای مشک! در سینه نمی‌گنجد دلم دیگر
فرق دارد جلوه‌اش در ظاهر و معنا حرم
گاه شادی، گاه غم دارد برای ما حرم
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی می‌روم سوی گناه دیگری
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشک‌های بی‌صدا گفتم حسین
