کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
