عباس شاه‌زیدی | شعر هیأت

عباس شاه‌زیدی

عباس شاه‌زیدی

عباس شاه زیدی در سال ۱۳۴۷ در اصفهان متولد شد. وی در جوانی با علاقه‌ای که به شعر داشت در کنار تحصیل، به سرودن پرداخت. او از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی، استاد صاعد اصفهانی بهره برد و تخلص «خروش» را برای خود برگزید. شاه‌زیدی فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی‌ارشد رشتۀ فقه و اصول از حوزۀ علمیۀ اصفهان بوده و در زمینۀ سرایش شعر، نویسندگی، نقد آثار ادبی و داوری کنگره‌های شعر فعالیت می‌کند. او مسئولیت شورای شعر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان و کانون نخبگان شعر اصفهان را برعهده داشته است. از آثار او می‌توان از «این شعر مرا کشت»، «به کسی دل باخته‌ام»، «در حوالی اشراق» و «پرسه‌های بی‌پایان» نام برد.

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی‌های من عین لهوف است

به کسی دل باخته‌ام

به کسی دل باخته‌ام

این شعر مرا کشت

این شعر مرا کشت

اسم اعظم

خدا نوشت به اسم شما سپیده‌دمان را
و آفرید به نام شما زمین و زمان را

حضرت فاطمه علیهاالسلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

عروة الوتقی‌

دارد از جایی بشارت‌های پنهان می‌دهد
بیشتر نهج البلاغه بوی قرآن می‌دهد

امام علی علیه‌السلام

غزل

معلم

دیر سالی‌ست هر چه می‌خواهم
از تو یک واژه درخورت گویم

شعر تعلیمی

به کسی دل باخته‌ام

چارپاره

ای مسیحایی‌نفس!

دارم از دنیا دلی اندوهگین
نقشی از اندوه دارم بر جبین

امام عصر علیه‌السلام

به کسی دل باخته‌ام

قصیده‌واره

یوسف امّ‌البنین

عرق نبود که از چهره‌ات به زین می‌ریخت
شراره‌های دلت بود اینچنین می‌ریخت

حضرت عباس علیه‌السلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

آشنا

غریب شهر قمی... نه، که آشنا هستی
تو مثل فاطمه، معصومۀ خدا هستی

حضرت معصومه علیهاالسلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

تکرار کربلا

خبر رسید که سیصد کبوتر آوردند
ولی کبوتر بی‌بال و بی‌پر آوردند

شهدا

به کسی دل باخته‌ام

غزل

اعجاز

تو قرآن خواندی و او هم‌زمان زد
زبانم لال هی زخم زبان زد

امام حسین علیه‌السلام

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

معراج

عقولٌ قاصرٌ عن کُنهِ مَجدِه
وَ اَنعَمنا و فَضَّلنا بِحَمدِه

امام حسین علیه‌السلام

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

اوج تماشا

ناگهان پر می‌کشی دریا به دریا می‌روی
آه ای ابر کرامت تا کجاها می‌روی

امام سجاد علیه‌السلام

به کسی دل باخته‌ام

غزل

ای تماشایی‌ترین خورشید

ظهر عاشورا زمان دست از جان شستنت
آب‌ها دیگر نیاوردند تاب دیدنت

عاشورا

به کسی دل باخته‌ام

غزل

ای مدینه!

وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا

حضرت ام کلثوم علیهاالسلام

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

گلی گم کرده‌ام...

خزان پژمرد باغ آرزو را
«گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را»

شام غریبان

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

ادرک اخا

عطش می‌گفت اِشرِب... گفت حاشا
تماشا کن تماشا کن تماشا

حضرت عباس علیه‌السلام

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

باران نیامد

برای خاطر طفلان نیامد
نه، ابری با لب خندان نیامد

حضرت علی اصغر علیه‌السلام

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

کیست این زن...

کیست این زن، اینکه بر بالای منبر ایستاده
در میان این همه شمشیر و خنجر ایستاده

کیست این زن، اینکه با تیغ زبان آتشینش
روبه‌روی صاحبان سبحه و زر ایستاده

گرچه از دشمن فراوان زخم خورده داغ دیده
مثل کوهی باز هم الله‌اکبر، ایستاده

گاه بالای سر سرهای بی‌تن گریه کرده
گاه بالای سرِ تن‌های بی‌سر ایستاده

در کلامش خشم و آرامش تو گویی تواَمانند
آری آری آن طرف انگار حیدر ایستاده

کیست این زن، زینب کبراست یا زهرای ثانی
این‌که در این مسجد بی‌بام و بی‌در ایستاده

زن مگو، بنت‌الجلال اخت‌الوقاری آسمانی
مثل کوه محکمی پشت برادر ایستاده

با وجود آن همه زخم زبان از اهل کوفه
راست‌قامت عین عباس دلاور ایستاده

خم به ابرویش نیامد از ملامت‌های دشمن
بر سر حکم الهی چون پیمبر ایستاده

کیست این زن، این‌که چون سروی میان آتش و دود
با وجود آن همه داغ مکرر ایستاده

شام، تاریک است و خیل کوفیان در شب شناور
زینب اما مثل ماهی روی منبر ایستاده

زینب است این دختر حیدر که از مردان عالم
آری آری، یک سر و گردن فراتر ایستاده

پرچم شاه شهیدان تا ابد بالاست بالا
بر سر پیمان خود تا صبح محشر ایستاده

سعید بیابانکی

چشم وا کردی و آغوش خدا جای تو شد
کعبه لبخند به لب، محو تماشای تو شد

علی گلی حسین‌آبادی

آید نسیم از ره و مُشک تر آوَرَد
عطر بهار از دمِ جان‌پرور آوَرَد

محمدجواد غفورزاده

ای آن‌که حدیث تو شنفتن دارد
گل با رخ خوب تو شکفتن دارد

محمدجواد غفورزاده

سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است

حسین عبدی

خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست

رضا حاج‌حسینی

بگو چرا نشد امسال زائرت باشم
قدم به جاده گذارم، مسافرت باشم

مهدی جهاندار

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم
کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

علیرضا قزوه

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است
می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

سیدحمیدرضا برقعی

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد

صائب تبریزی

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم

قیصر امین‌پور

زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست

زکریا اخلاقی

کربلای عمر هرکس بی‌گمان خواهد رسید
روز عاشورای ما هم یک زمان خواهد رسید

محمود ژولیده

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی