حسین علاء‌الدین

حسین علاءالدّین ۱۶ مرداد ۱۳۶۴ در شهر ری به دنیا آمد. وی پس از گذراندن تحصیلات دانشگاهی وارد حوزۀ علمیه شد. سال ۸۳ بود که سرودن را آغاز کرد و بهره بردن از اساتید شعر بسیار در پیشرفت او مؤثّر بود.
از فعالیت‌های ادبی وی مدیریت انجمن شعر و ادبیات شهرستان ری، عضویت در شورای برگزار کننده شعر اشراق و دبیری کنگره ملی شعر سرباز می‌باشد. «از تبار بهار» و «حنانه»(کتاب صوتی) آثار منتشر شده از او است.
او هم‌اکنون دبیر کنگره ملی شعر امر به معروف و نهی از منکر است.

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

حسین علاء‌الدین

از تبار بهار

حسین علاء‌الدین

علمدار نیامد

رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم

حضرت عباس علیه‌السلام

از تبار بهار

مربع‌ترکیب

چهل معراج

سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی می‌دهد این سِیْر عرفانی

امام حسین علیه‌السلام

عقیق شکسته

غزل

طواف

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

مهدی جهاندار

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

میلاد عرفان‌پور

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

رضا خورشیدی‌فرد

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

میلاد عرفان‌پور

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

مهدی جهاندار

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

میثم داودی

دل سراپردۀ محبت اوست
دیده آیینه‌دار طلعت اوست...

حافظ شیرازی

از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را

حزین لاهیجی

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم
کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

علیرضا قزوه

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

سیدحبیب نظاری

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

سیدمحمدجواد شرافت

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت!
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

حافظ شیرازی

حسین علاء‌الدین

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دل سراپردۀ محبت اوست دیده آیینه‌دار طلعت اوست...

از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را آن کس که تو را دید نداند سر و پا را

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

شروع قصه با برگشتن تو کجا ما و کجا برگشتن تو

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت! که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دل سراپردۀ محبت اوست
دیده آیینه‌دار طلعت اوست...

از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم
کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت!
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت