تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
فریاد اگرچه در تو پنهان بوده‌ست
خورشید تکلّمت فروزان بوده‌ست
