تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
