گریه بود اولین صدا، آری!
روز اول که چشم وا کردیم
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی
هرچند، نامِ نیک، فراوان شنیده‌ایم
نامی، به با شکوهی زینب، ندیده‌ایم
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی
چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی
