داود چاوشی

محمدحسین چاوشی‌زاده مشهور به «داود چاوشی» سال ۱۳۲۹ در قم متولد شد. وی دورۀ کامل ردیف‌های آواز ایرانی و همچنین دورۀ عالی آواز را در محضر اساتید برجسته گذراند. هم‌زمان با آموختن آواز، در جلسات مذهبی هم شرکت می‌کرد و به مداحی می‌پرداخت. چاوشی همچنین از اساتید انجمن خوشنویسان ایران و دارای گواهینامۀ تدریس خط است. وی سابقۀ تدریس ردیف‌های آوازی با رویکرد مداحی را دارد. اثر مکتوب و صوتی «ردیف‌خوانی در مداحی» از او است.

داود چاوشی

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

ای در تو عیان‌ها ونهان‌ها همه هیچ پندار یقین‌ها و گمان‌ها همه هیچ

گرفتارم گرفتارم اباالفضل گره افتاده بر کارم اباالفضل

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

ای در تو عیان‌ها ونهان‌ها همه هیچ
پندار یقین‌ها و گمان‌ها همه هیچ

گرفتارم گرفتارم اباالفضل
گره افتاده بر کارم اباالفضل

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است
می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏