عمری‌ست انتظار تو ای ماه می‌کشم
در انتظار مهر رخت آه می‌کشم

شیرین لبا، ز تلخی هجر تو همچو نی
از بندبند، نالۀ جانگاه می‌کشم

سرگشتگی، ز دیدۀ من شد نصیب دل
دل را ز دست دیده، به هر راه می‌کشم

سر تا به پای، غرق تمنّا شود دلم
در لوح دیده، روی تو هر گاه می‌کشم...

کوه غمی که رنج فراقت به دل نهاد
در آرزوی وصل تو چون کاه می‌کشم

یکدم ز مهر بر سر «مشفق» قدم گذار
عمری‌ست انتظار تو ای ماه می‌کشم