ماه، ماه روزه است
روز، روز ضربت است
از مصیبت علی
در دلم قیامت است
روزهای ماه را
گرچه روزه بودهایم
ما به لقمههای چرب
روزه را گشودهایم
هیچ شب نگشتهایم
با یکی دو رنگ، سیر
در کنار نان، علی
لب نزد به ظرف شیر
توی سفرهاش، علی
شربت خنک نداشت
در کنار نان جو
او به جز نمک نداشت
زرق و برق سفرهها
کم نمیشود ولی
کاش زندگی کنیم
مثل حضرت علی