مولوی

جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به «مولوی» سال ۶۰۴ ه.ق در بلخ متولد شد. در زمان کودکی او خانواده‌اش از بلخ کوچ کرده و در نهایت ساکن قونیه شدند. پدر وی بهاءالدین ولد، از بزرگان صوفیه در زمان خود بود و بعد از فوتش، فرزندش جلال‌الدین جای خالی او را برای مریدانش پر کرد. وی هیچ‌گاه از تحصیل علم غافل نبود و با سفر به بلاد مختلف از محضر شخصیت‌‌هایی مانند ابن عربی بهره برد. ملاقات با شمس تبریزی، حالت شوریدگی در وی ایجاد کرد و موجب شد تدریس را رها کرده و بیشتر به سرودن اشعار عرفانی روی بیاورد. مولوی سال ۶۷۲ ه.ق در قونیه وفات یافت. ۸ مهر روز بزرگداشت او و سال ۲۰۰۷ میلادی به نام او، نام‌گذاری شده است. از آثار او می‌توان به «مثنوی معنوی»، «دیوان شمس»، «فیه ما فیه» و «مجالس سبعه» اشاره کرد.

مولوی

ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است آری مرامِ اهل محبت، زیارت است

مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟ که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا

کنار پنجره‌فولاد، گریه مغتنم است در این حریم برای تو گریه محترم است

السلام ای وارث نوح و خلیل! ای جلال و جلوۀ رب جلیل!

ای دل سوختگان شمع عزای حرمت اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی سلام بر تو که مقبولِ آستان خدایی

حرکت از منا شروع شد و در تب کربلا به اوج رسید

به منبر می‌رود دریا، به سویش گام بردارید هلا! اسلام را از چشمهٔ اسلام بردارید

ای جذبهٔ ذی‌الحجه و شور رمضانم در شادی شعبان تو غرق است جهانم

شروع قصه با برگشتن تو کجا ما و کجا برگشتن تو

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

به نام خداوند جان و خرد کز این برتر اندیشه برنگذرد

ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است

مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا

کنار پنجره‌فولاد، گریه مغتنم است
در این حریم برای تو گریه محترم است

السلام ای وارث نوح و خلیل!
ای جلال و جلوۀ رب جلیل!

ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی
سلام بر تو که مقبولِ آستان خدایی

حرکت از منا شروع شد و
در تب کربلا به اوج رسید

به منبر می‌رود دریا، به سویش گام بردارید
هلا! اسلام را از چشمهٔ اسلام بردارید

ای جذبهٔ ذی‌الحجه و شور رمضانم
در شادی شعبان تو غرق است جهانم

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد