تا نام تو را دلم ترنّم کرده‌ست
با یاد تو، چون غنچه تبسّم کرده‌ست
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
این قلبِ به خون تپیده را دریابید
این جانِ به لب رسیده را دریابید
در ماه خدا که فصل ایمان باشد
باید دل عاشقان، گل‌افشان باشد
از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب
تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
