دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشته‌ای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشته‌ای؟
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفته‌ترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچه‌های شرقی «العفو» راهی نیست
دل اگر تنگ و جان اگر خسته‌ست
گاه گاهی اگر پریشانیم
