سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
