آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است