غلامرضا شکوهی | شعر هیأت

غلامرضا شکوهی

غلامرضا شکوهی

غلامرضا شکوهی زمستان ۱۳۲۸ در تربتِ جام چشم به جهان گشود. علاقه‌مندی به برنامه‌های ادبی رادیو در کودکی و نوجوانی او را با دنیای شعر آشنا کرد و باعث شد تا در ۲۰ سالگی سرودن شعر را آغاز کند. شکوهی در سال ۱۳۵۱ از دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی مشهد در رشتۀ فلسفه فارغ‌التحصیل شد. پس از آن به استخدام آموزش و پرورش درآمد و بیش از ۳۰ سال علاوه بر فلسفه، تمام شاخه‌‏های ادبیات را تدریس کرد. دوران بازنشستگی فرصت خوبی بود تا به جمع‌آوری و چاپ اشعارش بپردازد. شکوهی که از بزرگان شعر آیینی است، سرانجام در ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ وفات یافت و در مقبرة‌الشعرای طوس به خاک سپرده شد. از آثار او می‌توان به «سرمه در چشم غزل»، «یک ساغر نگاه»، «آهی بر باغ آیینه» و «صد پرده آواز خاموش» اشاره کرد.

یک ساغر نگاه

یک ساغر نگاه

سرمه در چشم غزل

سرمه در چشم غزل

هفتاد و دو خورشید

سخت است چنان داغ عزیزان به جگرها
کز هیبت آن می‌شکند کوه، کمرها

امام حسین علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

قصیده

به قربان حسین

آهنگ سفر کرد به فرمان حسین
در کوچۀ کوفه شد غزل‌خوان حسین

مسلم بن عقیل علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

رباعی

چراغ اشک

چو بر آیینۀ خورشید می‌شد بغض شب پیدا
به نبض سینۀ مهتاب دیدم تاب و تب پیدا

امام علی علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

غزل

حکومت خورشید

ز عمق حنجره بر بام شب اذان می‌گفت
حدیث درد زمین را به آسمان می‌گفت

امام عصر علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

غزل

پرواز بهار

جلوۀ روی تو در آینه تا پیدا شد
عشق، بی‌حُسن تو در خاطره، ناپیدا شد

امام جواد علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

غزل

باغ دعا

در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست

امام هادی علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

رباعی

روشنگر راه

در چاه عدم دو هم‌قدم افتادند
با هم به سیه‌چال ستم افتادند

امام باقر علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

رباعی

چراغ گل

تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد
بهار در قدمت برگ و بار می‌ریزد

حضرت فاطمه علیهاالسلام

یک ساغر نگاه

غزل

امین

تا بر بسیط سبز چمن پا گذاشته‌ست
دستش بهار را به تماشا گذاشته‌ست

پیامبر اعظم صلوات‌الله‌علیه‌وآله

سرمه در چشم غزل

غزل

داغ تو

رفتی تو و داد از دل دنیا برخاست
از پای نشست هرکه از جا برخاست

پیامبر اعظم صلوات‌الله‌علیه‌وآله

سرمه در چشم غزل

رباعی

حسین و حسن

خوش باد نوایی که تواَش نغمه‌زن آیی!
صد سینه صدف داری اگر در سخن آیی!

امام عصر علیه‌السلام

سرمه در چشم غزل

غزل

صد آسمان درود

آمد عروس حجلۀ خورشید در شهود
در کوچه‌ای نشست که سر منزل تو بود

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

آسمان صبر

غزل

بهانۀ هستی

به بوسه بر قدمت چشم من حسادت داشت
به حیرتم که چرا خاک این سعادت داشت؟

حضرت فاطمه علیهاالسلام

سرمه در چشم غزل

غزل

تسبیح گریه

توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟
قلم، قناری گنگی‌ست در سرودن او

حضرت فاطمه علیهاالسلام

سرمه در چشم غزل

غزل

آه آتشین

به خون دیده، تر کن آستین را
به یاد آور حدیث راستین را

حضرت ام البنین علیهاالسلام

ام‌البنین علیهاالسلام در آینۀ شعر

ترکیب‌بند