غلامرضا شکوهی

غلامرضا شکوهی در زمستان سال ۱۳۲۸ در تربت جام چشم به جهان گشود. وی در دوران کودکی و نوجوانی به شنیدن برنامه‌های ادبی رادیو علاقه‌مند بود که همین امر او را با دنیای شعر آشنا کرد. انس داشتن با شعر باعث شد که خود او هم این جسارت را به خرج دهد و در بیست سالگی سرودن شعر را آغاز کند. شکوهی در سال ۱۳۵۱ از دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی مشهد در رشتۀ فلسفه فارغ‌التحصیل شد. پس از آن به استخدام آموزش و پرورش درآمد و بیش از سی سال علاوه بر فلسفه، تمام شاخه‌‏های ادبیات را تدریس کرد. دوران بازنشستگی فرصت خوبی بود تا به جمع‌آوری و چاپ اشعارش بپردازد. وی سرانجام در ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ وفات یافت و در طوس به خاک سپرده شد. از آثار او می‌توان به «سرمه در چشم غزل»، «یک ساغر نگاه»، «آهی بر باغ آیینه» و «صد پرده آواز خاموش» اشاره کرد.

غلامرضا شکوهی

یاد تو آیینه و نام تو نور ذکر تو خیر است و کلام تو نور

چه جای شکوه که با آسمان قرار ندارم شکسته قفلِ قفس، جرأت فرار ندارم

تو با آن خسته‌حالی برنگشتی دگر از آن حوالی برنگشتی

امروز که خورشید سر از شرق برآورد از کعبۀ جان، قبلۀ هفتم خبر آورد

یاد تو آیینه و نام تو نور
ذکر تو خیر است و کلام تو نور

چه جای شکوه که با آسمان قرار ندارم
شکسته قفلِ قفس، جرأت فرار ندارم

تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی

امروز که خورشید سر از شرق برآورد
از کعبۀ جان، قبلۀ هفتم خبر آورد