غلامرضا شکوهی

غلامرضا شکوهی در زمستان سال ۱۳۲۸ در تربت جام چشم به جهان گشود. وی در دوران کودکی و نوجوانی به شنیدن برنامه‌های ادبی رادیو علاقه‌مند بود که همین امر او را با دنیای شعر آشنا کرد. انس داشتن با شعر باعث شد که خود او هم این جسارت را به خرج دهد و در بیست سالگی سرودن شعر را آغاز کند. شکوهی در سال ۱۳۵۱ از دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی مشهد در رشتۀ فلسفه فارغ‌التحصیل شد. پس از آن به استخدام آموزش و پرورش درآمد و بیش از سی سال علاوه بر فلسفه، تمام شاخه‌‏های ادبیات را تدریس کرد. دوران بازنشستگی فرصت خوبی بود تا به جمع‌آوری و چاپ اشعارش بپردازد. وی سرانجام در ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ وفات یافت و در طوس به خاک سپرده شد. از آثار او می‌توان به «سرمه در چشم غزل»، «یک ساغر نگاه»، «آهی بر باغ آیینه» و «صد پرده آواز خاموش» اشاره کرد.

غلامرضا شکوهی

میزبان تو می‌شود ملکوت؟ یا ملائک در آستان تواند؟

این خبر سخت بود، سنگین بود تا شنیدیم، بی‌قرار شدیم

باز در گوش عالم و آدم بانگ هل من معین طنین انداخت

کجاست آن که دلش چشمه‌سار حکمت بود کجاست آن که رخش آبشار رحمت بود

میزبان تو می‌شود ملکوت؟
یا ملائک در آستان تواند؟

این خبر سخت بود، سنگین بود
تا شنیدیم، بی‌قرار شدیم

باز در گوش عالم و آدم
بانگ هل من معین طنین انداخت

کجاست آن که دلش چشمه‌سار حکمت بود
کجاست آن که رخش آبشار رحمت بود