خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
