ایران اسلامی | شعر هیأت

ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی

محمود اکرامی‌فر

غزل

ما از غم دشوار تو آسان نگذشتیم
ماندیم بر این عهد و ز پیمان نگذشتیم

مصطفی محدثی

غزل

سرو است و به ایستادگی متهم است
از شش جهت آماج هزاران ستم است

میلاد عرفان‌پور

رباعی

سخن چون از سر درد است باری دردسر دارد
خوشا مردی کزین‌سان دردسرها زیر سر دارد

علی‌محمد مؤدب

غزل

نمرده‌اند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند

رهی معیری

غزل

به ایستادن، آن دم که سنگ می‌بارند
به کوه بودن، آن لحظه‌ها که دشوارند

علی‌محمد مؤدب

غزل

بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!

جعفر عباسی

غزل

افق‌های باز و کران‌های تازه
زمین‌های نو، آسمان‌های تازه

فاطمه عارف‌نژاد

شبانماه

قصیده‌واره

تا نشکفد بر پای ما زنجیرهای تازه‌ای
رویید بر دستان ما شمشیرهای تازه‌ای

حسن صنوبری

غزل

ایرانم! ای از خونِ یاران، لاله‌زاران!
ای لاله‌زارِ بی خزان از خونِ یاران!

حسین منزوی

اما تو را، ای عاشق انسان! کسی نشناخت...

غزل

این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمده‌ست

جواد جعفری‌نسب

قصیده

در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند

سیداکبر سلیمانی

اندوه من از خودم کهن‌سال‌تر است

رباعی