ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست