در عصر نقاب‌های رنگی
در دورۀ خنده‌های بی‌رنگ
باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
می‌رسد پروانه‌وار آتش‌به‌جانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
گر زن به حجاب خویش مستور شود
از دیدۀ آلوده و بد دور شود
