🔹 امام عصر (علیه‌السلام) در توقیع به شیخ مفید (رحمه‌الله)، وظیفه‌ منتظران را این‌گونه بیان می‌فرمایند:

🔹و لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ

اگر شيعيان ما ـ كه خداوند آن‌ها را به طاعت و بندگى خويش موفّق بدارد ـ در وفاى به عهد و پيمان الهى اتّحاد و اتّفاق مى‌داشتند و عهد و پيمان را محترم مى‌شمردند، یُمن ديدار ما از آن‌ها به تأخير نمى‌افتاد و زودتر به سعادت ديدار ما نائل مى‌شدند به شرط شناخت حقیقیِ ما و صداقت در آن. پس چیزی ما را از آنها دور نمی دارد مگر آن اعمالی که از ایشان به ما می‌رسد و ناخوشایند ماست و ما توقع آن اعمال را از ایشان نداریم.

📗الإحتجاج، ج‏۲، ص۴۴۹