امیر مرادی

امیر مرادی سال ۱۳۶۸ در تهران متولد شد. وی از کودکی به ادبیات علاقه داشت و اولین شعرش را در ۲۱ سالگی سرود. او پس از حضور در دورۀ اول آفتابگردان‌های شهرستان ادب، به همکاری‌اش با این مؤسسه ادامه داد. مرادی مقطع دکتری را در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی گذرانده است و در حال حاضر، به تدریس ادبیات می‌پردازد. او در میان قالب‌های شعری بیشتر با رباعی مأنوس است. «خواب‌نما» و «سزاوار» ۲ مجموعه شعر او است.

امیر مرادی

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت

عکس روی تو چو در آینۀ جام افتاد عارف از خندۀ می در طمع خام افتاد

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است

زآن یار دل‌نوازم شُکری‌ست با شکایت گر نکته‌دان عشقی، بشنو تو این حکایت

عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم در حال نشاط و غم علی می‌گویم

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت
هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت

عکس روی تو چو در آینۀ جام افتاد
عارف از خندۀ می در طمع خام افتاد

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است

زآن یار دل‌نوازم شُکری‌ست با شکایت
گر نکته‌دان عشقی، بشنو تو این حکایت

عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم
در حال نشاط و غم علی می‌گویم

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏