سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشه‌چینِ خلوت تو با خدای تو
ای چشم آسمان و زمین مانده خیره‌وار
بر شور و جذبه‌های تو در سجده‌های تو
ای دیدن قتال غم‌انگیز کربلا
حُزنِ همیشه ساخته از ماجرای تو
یک روز بود واقعۀ کربلا، بلی
یک عمر وقفه داشت ولی کربلای تو
ای وارثِ پیمبر و حیدر که اَختران
بر آفتاب فخر کنند از ولای تو
محراب را به وقت مناجات تو، همه
افتاده لرزه‌ها به تن از های‌های تو
ای یک نیای تو به نَسَب، مفخر عرب
وی محور عجم به حَسَب یک نیای تو
ای زینت تمامی پرهیزیان به زهد
وی زیور تمام دعاها، دعای تو
در مدح تو، ترانۀ توحید سر دهد
هرچند نیست زمزمۀ من، سزای تو