ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
خورشید گرم چیدن بوسه ز ماه توست
گلدسته‌ها منادی شوق پگاه توست
بهار آمد و بر روی گل تبسم كرد
شكوه وا شدن غنچه را تجسم كرد
با زمزمی به وسعت چشم تر آمدم
تا محضر زلال‌ترین کوثر آمدم
باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند
شاید به خاک پای شما نازلم کنند
ماه عشق است ماه عشّاق است
ماه دل‌های مست و مشتاق است
