خورشید سامرا و کریم جهان تویی
ما را بده پناه، که کهف امان تویی
آن گوشه نگاه کوچکی روییده‌ست
بر خاک پگاه کوچکی روییده‌ست
مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!
آری همین امروز و فردا باز می‌گردیم
ما اهل آنجاییم، از اینجا باز می‌گردیم
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
