آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم
دل اگر تنگ و جان اگر خسته‌ست
گاه گاهی اگر پریشانیم
