ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
بیسایه مرا آن نور، با خویش کجا میبرد
بیپرسش و بیپاسخ، میرفت و مرا میبرد
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
