صدای کرب‌وبلای حسین می‌آید
به هوش باش، صدای حسین می‌آید
اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را
عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش
صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش
علی بجنگ، حسن صلح کن، حسین فدا شو
غدیر معنی‌اش این است عبد محض خدا شو
این محبّت آسمانی است یا زمینی است؟
این کشش فقط خیالی است یا یقینی است؟
