شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
بشکستهدلی، شکسته میخواند نماز
در سلسله، دستبسته میخواند نماز
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
