ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
طوفان خروش و خشم ما در راه است
سوگند به آه، عمرتان کوتاه است
زمان! به هوش آ، زمین! خبردار
که صبح برخاست، صبح دیدار
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
چنان اسفند می‌سوزد به صحرا ریگ‌ها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا
