ای در دلِ تو زلال ایمان جاری
ای زخمِ زمانه بر وجودت کاری
دانش‌طلبی که نور ایمان دارد
جویای فضیلت است تا جان دارد
چشمی از غم ستاره باران دارد
دلسوخته‌ای که داغ یاران دارد
ای موجِ امید، راهی ساحل تو
ای مهر و وفا عجین در آب و گل تو
ای ذرۀ کوچکِ مدار هستی
ای آن‌که به رحمت خدا دل بستی
هنگام دعا قلب حزین داشته باش
یعنی که دلی خدای‌بین داشته باش
دل بر دو سه دم گرمی بازار مبند
امید به هیچ کس به جز یار مبند
از کوثر معرفت غزل‌نوشی کن
تا قافلۀ کمال هم‌دوشی کن
هر کس که ز دنیا طلبی دور شود
بیگانه ز تزویر و زر و زور شود
جانا به خدای کعبه رو باید کرد
با او همه وقت گفتگو باید کرد
هر چند دعای عاشقان پر دارد
زیباییِ پرواز کبوتر دارد
جامی بزن از می طَهور صلوات
فیضی ببر از فیض حضور صلوت
ای آن که به لب نشانده لبخندی را
بشنو ز امام مهربان، پندی را
خورشید هدایت و حیات است امام
سرچشمۀ فیض و برکات است امام
خواهی که تو را عشق به منزل ببرد
کشتیِ تو را خدا به ساحل ببرد
آقا! پدرم! برادرم! مولایم!
هر روز به شوق دیدنت می‌آیم
تا قسمت ماست برگ برگ افتادن
چون غنچه ز بارش تگرگ افتادن
پیغمبر ما که منجی انسان‌هاست
این گفتۀ او امید بخشِ جان‌هاست
ایمان قدحی زلال از جام علی‌ست
بر شانۀ آسمان رد گام علی‌ست
در مِهر پیامبر حیات است حیات
در نور هدایتش نجات است نجات
پیغمبر اعظم که به عصمت طاق است
در خُلق عظیم شهرۀ آفاق است
از چشمۀ نور، ساغری پُر مِیْ کن
تجلیلِ بهار عمر، قبل از دِی کن
