به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش می‌برد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
