محمدحسین انصاری‎‌نژاد | شعر هیأت

محمدحسین انصاری‎‌نژاد

محمدحسین انصاری‎‌نژاد

محمدحسین انصاری‌نژاد ۱ مهر ۱۳۵۵ در برازجان استان بوشهر متولد شد. پس از اخذ دیپلم، در حوزۀ علمیۀ شیراز و قم به تحصیل پرداخت و تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی ادامه داد. او سرودن را از ۱۳ سالگی آغاز کرده است و هم‌اکنون به‌عنوان شاعری پرکار شناخته می‌شود. انصاری‌نژاد دارای گواهینامۀ درجه یک هنری معادل دکتری است و همایش‌هایی برای تجلیل از او برگزار شده است. این شاعر، منتقد و پژوهشگر در نهاد نمایندگی ولی فقیه در سپاه فعالیت داشته و معاونت بخش ادبیات بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاى دفاع مقدس در استان فارس را بر عهده دارد. از آثار او می‌توان به «سواحل بی‌تاب»، «روی شانۀ اروند»، «شمس‌الشّرف» و «از سمت سناباد» اشاره کرد.

شعر تازه دم

شعر تازه دم

باغ سحرخیز

باغ سحرخیز

صادق آل محمد

در مسجدالنبی چه مؤدب نشسته‌اند
از خلسۀ صبوح، لبالب نشسته‌اند

امام صادق علیه‌السلام

غزل

خون‌خواهی

به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید

امام حسین علیه‌السلام

باغ سحرخیز

غزل

خون‌خواه سلیمانی

سر در بغل، باید میان جاده باشی
پیش از شهادت هم به خون افتاده باشی

شعر پایداری

حدود ساعت یک

غزل

خطبۀ دریغ

سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است

امام علی علیه‌السلام

باغ سحرخیز

غزل

جرس شوق

با خودش می‌برد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها

امام حسین علیه‌السلام

باغ سحرخیز

غزل

لبیک یا امام

به‌سوی علقمه رفتم که تشنه‌کام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم

مدافعان حریم اهل‌بیت

شعر تازه دم

غزل

شلاق طوفان

به روی آب می‌بینم ورق‌های گلستان را
به طوفان می‌دهد سیلاب، مشق «باز باران» را

شعر ملی میهنی

غزل

زخم فدک

هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست

حضرت فاطمه علیهاالسلام

باغ سحرخیز

غزل

غریب‌تر...

می‌بینمت میانۀ میدان غریب‌تر
یعنی که از تمام شهیدان غریب‌تر

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

ترکیب‌بند

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی

ابوسعید ابوالخیر

این روزها میان شهیدان چه همهمه‌ست
این انقلاب ادامۀ فریاد فاطمه‌ست

مهدی جهاندار

این روزها پر از تبِ مولا کجایی‌ام
اما هنوز کوفه‌ای از بی‌وفایی‌ام

حسن بیاتانی

از زخم شناسنامه دارند هنوز
در مسجد خون اقامه دارند هنوز

هادی فردوسی

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

محمدمهدی سیار

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

فروغی بسطامی

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی