او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
