هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز
