سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
